na podstawie opowiadań św. Ignacego
(rozdz. 1, 5-9: Acta Sanctorum Julii, 7[1868]647)
Badajcie duchy, czy są z Boga
Ignacy rozczytywał się w próżnych i zmyślonych dziełach, które opowiadały o niezwykłych czynach sławnych ludzi. Skoro więc poczuł się lepiej, prosił, aby dla zajęcia czasu przyniesiono mu parę takich książek. Ale w tym domu nie było takich książek. Podano mu zatem "Życie Jezusa" oraz "Żywoty świętych", obydwie w języku ojczystym.
Czytał je często i wkrótce zaczęło go pociągać to, co w nich odnajdywał. Nieraz też podczas czytania biegł myślą do tego, co czytał dawniej, do marzeń, którymi zajmował się uprzednio, i do wielu podobnych spraw, jak się mu kolejno narzucały.
Zarazem i miłosierdzie Boże przychodziło z pomocą, zastępując tamte myśli innymi, pochodzącymi z najnowszego czytania. Kiedy więc czytał o życiu Chrystusa Pana i świętych, zastanawiał się i pytał samego siebie: A gdybym tak ja zaczął postępować jak święty Franciszek albo święty Dominik? Wiele nad tym rozmyślał. Te myśli pozostawały w nim dość długo, a następnie wskutek zaistniałej jakiejś okoliczności zastępowały je próżne marzenia światowe. One także zatrzymywały się na dłuższy czas. Taka zmienność myśli trwała w nim dość długo.
Pomiędzy owymi dwoma rodzajami myśli istniała jednak pewna różnica. Gdy się bowiem zajmował sprawami światowymi, odczuwał wielką przyjemność, kiedy znużony zaprzestawał, przeżywał smutek i pustkę. Kiedy natomiast rozmyślał o naśladowaniu wielkich dzieł pokuty dokonywanych przez świętych mężów, wtedy odczuwał przyjemność nie tylko rozmyślając, ale także po zaprzestaniu rozmyślania. Przez pewien czas nie dostrzegał tej różnicy ani nie przywiązywał do niej wagi, aż pewnego dnia otwarły się oczy jego duszy i zaczął się zastanawiać, widząc najwyraźniej, iż jeden rodzaj rozmyślania napawa go smutkiem, drugi radością.
Taka była jego pierwsza medytacja o sprawach Bożych. Później, kiedy się zajął ćwiczeniami duchownymi, zaczerpnął stąd pierwsze objaśnienia dla nauki o rozpoznawaniu duchów.
W drodze do naszej świętości Pan Bóg daje nam
OdpowiedzUsuńodpowiednie drogowskazy.Jednym z nich jest rozeznawanie duchów.Zbyt często skupiamy się na tym co nieistotne,przywiązujemy wagę do naszych odczuć i uczuć,za bardzo polegamy na sobie..a mało lub w ogóle nie pozwalamy Bogu,by nam pomógł.
Pomocą dla nas jest rozmyślanie o sprawach Bożych,a to pomoże nam zobaczyć przeżywane sprawy w innym świetle.
Bardzo ważne jest byśmy o tych swoich poruszeniach rozmawiali z kapłanem i później z pokorą przyjęli wszelkie wskazówki.
Panie Boże proszę spraw,by otworzyły się oczy mojej duszy bym widząc wyraźniej mogła uczyć się rozeznawania we mnie działających duchów.
Święty Ignacy bądź dla mnie takim przewodnikiem w rozeznawaniu i medytacji ,bym mogła bardziej przybliżyć się do Boga.