Dokładnie 600 lat temu Polacy zwrócili się do Boga Rodzicy -Dziewicy w błaganiu o pomoc w zwycięstwie nad Krzyżakami, którym w końcu wystawili rachunek za 200 lat upokorzeń i krzywd, za zabór Pomorza, za krwawe najazdy sięgające aż po Kruszwicę, za konszachty z wszystkimi wrogami Polski, za to że już siódme pokolenie nie miało od nich spokoju, za to, że jako zakon rycerski przyjęci byli jako jałmużnicy, a przeobrazili się w skrytobójców za to, że po chrzcie Jagiełły rozpuszczali fałszywe wieści, że Litwa się nie ochrzciła, i że przez Litwę Polska odpadnie od chrześcijaństwa. Feliks Koneczny tak to opisuje: " rozpacz mogła ogarnąć. Można było zwątpić w prawdę i sprawiedliwość widząc, jak spaczone pojęcie o Polsce mają w Europie". Zanim uczeni z krakowskiego uniwersytetu mogli wpłynąć na zmianę tych poglądów, Polacy już nie wytrzymywali dłużej tej pogardy i zakłamania, jakie okazywali im Krzyżacy, którzy pod pozorem nawracania pogan na chrześcijaństwo dążyli do opanowania całej północnej Słowiańszczyzny, tłumili rozwój Polski, Litwę doprowadzili na skraj przepaści i zabierali się do podboju Rusi, a także dążyli do zniszczenia unii polsko-litewskiej, opanowania Litwy i Żmudzi. Chcieli zbudować jedną wielką potęgę niemiecką na krzywdzie wyrządzonej Polakom i naszym sąsiadom.
Dlatego obudziły się sumienia Polaków i nastąpiła wielka mobilizacja ochotników z Polski, Litwy, Żmudzi, Rusi, Moraw, Czech i Śląska i innych pod polskimi sztandarami. Dnia 9 lipca król Jagiełło wysłuchał dwóch Mszy św. Od strony krzyżackiej nadjechało dwóch heroldów wiozących dwa miecze. To wielki Mistrz Krzyżacki Ulrych von Jungingen kazał im powiedzieć, że przysyła je dla Jagiełły i dla Witolda, żeby się mieli czym bronić. Jagiełło odpowiedział, że przyjmuje, a resztę zdaje na Boga, nie śmiejąc polegać na samym sobie bez Bożej pomocy. Polscy rycerze potężnie zaśpiewali "Bogu Rodzica Dziewica". Rozpoczęła się wielka wojna z Krzyżakami. Po ciężkich walkach poległ wielki Mistrz Krzyżacki a w ręce polskich rycerzy dostało się 51 sztandarów krzyżackich, które potem długo powiewały nad grobem św. Stanisława na Wawelu. Zwycięstwo nad Krzyżakami pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku było złamaniem potęgi krzyżackiej. W trzy lata po tym zwycięstwie nastąpił chrzest Żmudzi.
Dlatego obudziły się sumienia Polaków i nastąpiła wielka mobilizacja ochotników z Polski, Litwy, Żmudzi, Rusi, Moraw, Czech i Śląska i innych pod polskimi sztandarami. Dnia 9 lipca król Jagiełło wysłuchał dwóch Mszy św. Od strony krzyżackiej nadjechało dwóch heroldów wiozących dwa miecze. To wielki Mistrz Krzyżacki Ulrych von Jungingen kazał im powiedzieć, że przysyła je dla Jagiełły i dla Witolda, żeby się mieli czym bronić. Jagiełło odpowiedział, że przyjmuje, a resztę zdaje na Boga, nie śmiejąc polegać na samym sobie bez Bożej pomocy. Polscy rycerze potężnie zaśpiewali "Bogu Rodzica Dziewica". Rozpoczęła się wielka wojna z Krzyżakami. Po ciężkich walkach poległ wielki Mistrz Krzyżacki a w ręce polskich rycerzy dostało się 51 sztandarów krzyżackich, które potem długo powiewały nad grobem św. Stanisława na Wawelu. Zwycięstwo nad Krzyżakami pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku było złamaniem potęgi krzyżackiej. W trzy lata po tym zwycięstwie nastąpił chrzest Żmudzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz